In mijn vorig artikel over “Niets doen” schreef ik al dat ik er even tussen uit was gegaan. Tijdens deze weken voor mezelf reed ik naar een plaats ongeveer 1,5 uur van mijn AirBnB vandaan. Mijn favoriete afspeellijst stond aan en als per ‘toeval’ speelde het nummer: “Connection” van Deva Premal, Mitten een paar keer na elkaar. Een nummer dat gaat over hoe we als mensen allemaal voortdurend op zoek zijn naar verbinding. Het nummer had ik al vaak gehoord maar nu kwam deze binnen. Ik werd er door geraakt. Misschien had het wel te maken met het feit dat ik al bijna 2 weken alleen in Spanje was. Eerder uit, dan in verbinding met de mensen waar ik van hou. En op zoek naar verbinding met mezelf. Die was ik weer eens kwijt. Dat gebeurt me wel vaker. Dan ga ik zo op in het creëren van dingen dat ik helemaal vergeet dat ik er ook nog ben. In oktober vorig jaar werd ik me bewust dat het niet echt de goede kant uit ging met mij. Ik was moe en liep leeg. Dit terwijl ik het drukker had dan ooit, dus uitrusten ging niet. Tot iemand haarfijn opmerkte “Marca, je bent uit verbinding met jezelf, het is je ego die aan het roer zit.” Oef. Die had ik niet zien aankomen.

Dus begon ik weer te mediteren en vaker voor rust te kiezen. Plande de dagen iets beter in, na een weekend werken even een dagje vrij. Er verbeterde wel iets maar de vermoeidheid bleef. Ik merkte ook dat ik steeds meer bezig was om te snoepen en zoetigheid te eten. Mijn oude ‘ongezonde’ eetgewoontes kwamen weer terug. In de behoefte aan oppeppers ging ik niet alleen meer ‘snelle’ suikers eten, ik ging ook meer koffie drinken. En ik was me ook bewust dat ik dingen deed die wel leken op het juiste, maar dat voor mij niet waren. Ik deed eindelijk werk waar ik gelukkig van werd en ik merkte op dat het me meer energie kostte dan dat het me opleverde. O ja, ze waren er wel de momenten dat ik springend van energie bezig was. Momenten van creatie samen met anderen, ontdekkingen samen met anderen en vele mooie ontmoetingen in mijn praktijk waar ik mensen mocht begeleiden bij zeer persoonlijke processen.

Dus wat ging er fout………..

Ik moest van mezelf van alles, en bovenal moest ik bewijzen dat ik het juiste deed en de juiste stappen maakte. Ik wilde bewijzen dat ik ook zakelijk succesvol kon zijn. Ik werkte hard en ja het leverde ook zeker wat op. Tot er begin van dit jaar ook daar een kentering kwam: het werd rustiger in de praktijk en de aanwas van nieuwe mensen bleef uit. En daarmee werd ook hier pijnlijk zichtbaar dat het niet stroomde, dat ik tegen de stroom in aan het zwemmen was. En dat putte uit. En waar het leven niet in flow is daar zit het ego achter het stuur. Ach daar heb je hem weer het ego…. Ik mediteerde inmiddels dagelijks, was goed met mijn voeding bezig, deed de juiste dingen voor mezelf, ik zorgde voor meer fysieke ontspanning. Meer niets doen. En heel belangrijk, ik heb hulp ingeroepen. En dat was een hele stap. Want ik ben life coach, help mensen om minder stress en druk te ervaren en waar loop ik tegen aan, mijn eigen drukte en vermoeidheid. Weer een les te leren hier dus. Een laagje dieper dan mijn eerdere levenslessen op het gebied van stress. Een van mijn hulpbronnen zei tegen mij: “Marca, je hebt rust nodig, je moet eens helemaal tot jezelf komen. Neem een half jaar…….(waaa……t!!!!!!!!!!!) of minimaal 4 weken voor jezelf, helemaal alleen. En dus daar zat ik dan, geen half jaar maar 4,5 week. Op naar de verbinding met mezelf………..

Op een dag lag ik op het strand te mijmeren over de wind. Ik zat namelijk in een appartement boven op een rots en de wind woei genadeloos om het gebouw heen. Dit was zo heftig dat een raam openen geen optie was en in plaats van rust was er constant het geluid van de wind. Ik ergerde me er enorm aan. Ik kwam hier namelijk voor mijn rust. Maar goed, ik lag te mijmeren over de wind, en in 1 keer kwam het inzicht binnen. Wind hoort bij het element lucht, en in “De Cyclus” methode staat het element lucht voor “niet doen”, voor “openen, overgave en ontvangen”. En dit was ik natuurlijk al een tijdje uit de weg aan het gaan!

Dit was voor mij een teken. Het werd tijd dat ik naar mijn gevoelens ging luisteren. Vanaf dat moment ging ik meer en meer naar binnen. Meer en meer contact maken met mijn gevoelens. Gevoelens van falen, van onzekerheid, van verdriet en eenzaamheid. Pff, waarom wilde ik dit ook al weer alleen doen? O ja, om juist door deze gevoelens heen te breken. Dat betekende echter wel dat ik deze ook moest toelaten. Klinkt heel eenvoudig, nietwaar? Het vraagt gewoon moed, om pijnlijke stukken aan te kijken. En om naar de gevoelens die dit oproept te luisteren, zodat ik hoor wat ze met te vertellen hebben.

Vanaf dit moment kwam er beweging van binnen uit. Oude pijnstukken uit het verleden dienden zich aan, klaar om opgeruimd te worden. De weg vrij te maken voor vernieuwing. Loslaten van het oude. Vergeving op stukken waar ik nog last van had. Vrijheid creëren door los te laten, mijn emoties de ruimte te geven. Ik leerde beter luisteren naar mijn eigen grenzen, voelde of iets goed voelde of niet. Kreeg uitdagingen om voor mijn behoeftes en verlangens te gaan staan. Gaan staan voor wat klopt voor mij. Open en kwetsbaar. En op deze manier voel ik mij meer in verbinding met mezelf. Sta ik zelf weer aan het stuur van mijn leven in plaats van mijn Ego.

Meer in verbinding dan wanneer ik in de afleiding zit. Of zoals een regel in het nummer “Connection” zo mooi zegt “everybody is on the line (smartphone), wasting time, looking for connection”. Stop met de afleiding, stop met schermpjes. Maak contact met jezelf, met je omgeving, met je dierbaren, met de natuur. Daar zit de verbinding. Daar zit ook de ruimte voor jezelf.

Op de hoogte blijven van tips?

Meld je dan aan voor Tips voor een Vrijer Leven